Evet Maraton günü geldi çattı. Evde de bir heyacan offff...Saat 07:30 Nasıl giyindim? Nasıl çıktım evden ? Yoksa ışınlandım mı ? Anlamadım. TUTTUĞUN YERDE TUTAMIYON Kİ;" hah işte ben de sabah sabah öyleydim. Neyse Maraton alanına otobüs ile gelmiştim. Maraton bölgesi Altunizade Metrobüs durağı her çeşit grupların olduğu bir festival alanı gibi. Bende bizim Standı bulmaya çalışırken; entirikalı yoldan geçmek atlamak ve zıplamak zorunda kalmıştım... Daha sonraki dakikalarda organizatör arkadaşımız Esra Çokçetin elinde yaka numaraları ile gelmiş ve teker teker bizlere dağıtmıştı. Bizde numaralarımızı takmış ve artık hazırdık...
Sonraki aşamada şu güzel 300 Gönüllümüzün adlarının ben dahil yazılı olduğu dövizi açmış ve resimler çekmeye başlamış ve hatta onları paylaşmıştık bile. Maraton başlamadan ; tedavisi devam eden ve yeni tamamlamış arkadaşlarımızın sıkıntılarının olmaması için bizi Maraton bölgesinin en önüne almışlardı...Bu konuda bize yardımlarını hiç ama hiç eksik etmeyen duyarlı Enes Bey'e buradan tekrar teşekkürlerimi bir borç bilirim.
O hengamede arkadaşlarımızı fazla bekletmek istemedik ve dövizimiz ile başladık yürümeye. Bu yürüyüş devam ederken; inanılmaz motivasyon ve enerji akıyordu bütün Danscı arkadaşlarımdan. Bir yandan sıra ile dövizleri taşıyor, bir yandan da sloganımız ile "KANSERİ DE KITALARI DA AŞARIZ" diye koro halinde yürüyüşümüzü yapıyorduk. Muhteşem bir şölen havasına kapılmış ve köprüye girmiştik. Artık kıtaları aşma ve bu duyarlılığı göstermeye başlamıştık. Her kanaldan Muhabir ve çekim ekibi vardı. Farkındalık yaratmak isteyen gruplarla röportaj yapıyorlardı. Artık sloganımızı duymayan ve farketmeyen kalmamıştı.
Evet köprüdeyiz. Köprü nasıl sallanıyor. Sanırım biz KANSERLE DANS Gönüllüleri köprüyü de İstanbul'u da sallamıştık... Biranda bana da mikrofon uzatıldı ve "siz ne diyeceksiniz" diyerek kamera çekime başladı. Bir konuşmada ben yaptım. Ama kalbim yerinden çıkacak. Az ve öz konuştum.
Sesimizi duyurduk mu "eveeetttt"...Daha da duyurmaya devam edecek miyiz ? "eveeeetttt"... KANSERİ DE KITALARI DA Aşmayı başarmıştık "eveeetttt"... Sanırım birçok insanın bu sayede yalnız olmadığını böyle bir gücün paylaşıldığını toplumsal olarak duyarlı olunması gerektiğini kanıtlamıştık...
35.AVRASYA MARATONU Biz Kanserle Dans Ailesi'nin Duyarlılık ve Farkındalıkları Arttırdığı bir gün oldu...
Maraton'dan sizler ile yaşadığım güzel duyguları paylaşmak istedim. Sizler yalnız değilsiniz. Biz şimdi Gönüllüler olarak ve 25 bine varan takipçimiz ile KITALARI DEĞİL AMERİKAYI BİLE YENİDEN KEŞFEDERİZ...Dansımız sizlerle birlikde duyarlılıkların arttırılması yolunda devam edecektir.
Bu dansı yapan dansçılara MORAL, İNANÇ ve SABIR dilerim. Çünkü Dans ettiğim günlerim de bu ilkem olmuştu.
Sağlık ve sevgiyle kalın. Mutluluklar hepimizin olsun...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder