SÜRGÜN

Sen çiçekleri mis kokulu yağmur tarlasında sırılsıklam..

Sen en masum ve en ateşli gülüşünü kuşanmışken baharın..

Ben dağına, taşına, kurduna, çakalına hasret kaldım sılanın.

Ben bir kuytuda hepten tarumar.. ben sonsuz matemin acısıyla talan..

Ben artık gözlerinden kan süzülen bir enkaz..

Sen ufkumda bir çizgi, gönlümde bir sızısın kalan.

Sen solgun bir anısın şimdi, belki yırtık bir fotoğraf..

Sen çocukluğumun elimi bıraktığı o kaldırım taşından da uzak..

Ben bu şehrin karanlığında düşler kurmaya çalıştım yarım yamalak.

Hırçın dalgalar bir yara daha eklerken yaralarıma..

Seni anlattım, beni anlattım göğün sonsuzluğuna.

Acıdı bulutun bağrı, sağanak oldu, akıttı zehrini yüreğime bu gün..

Gözlerim yüreğine vurgun, yüreğim gözlerine sürgün..