1968 zonguldak doğumluyum. Devlet memuruyum, evli ve 2 erkek çocuk annesiyim. Ankara'da yaşıyorum.
Teşhis konulduğunda ki duygularınızı öğrenebilir miyiz ?
İnanamadım, her şey boş ve anlamsız geldi böyle bir şey olamazdı yaşamımın sonuna mı gelmişim artık dedim. Dünyayı altın tepsi içinde sunsalar bir değeri yoktu. Süreç uzun ve sıkıntılıydı kesin teşhis konulduktan sonra telle sabitleyerek tümörlü kısmı temizlediler ama yeterli olmadı, göğüs alınacak demişti doktorum ilk ameliyattan sonra İstanbul'a gittim sonucu Beyoğlu'nun ortasında eşimden öğrendim ben aldırmak istemiyordum temizlendikten sonra tamam bitti demiştim ama olmadı haberi alınca Beyoğlu'nun ortasına oturdum ve ağladım. Tümörün kötü huylu olduğunuda tesadüfen öğrendim ailem öğrenmiş bana nasıl söyleyeceklerini düşünüyorlarmış insan sevdiğine sen kansersin diyemiyor.
Eşim öğrendiğimi anlayınca bana sarılıp ağlamıştı hiç unutmam. Daha sonra ameliyat oldum sol göğsümü ve lenfleri aldılar 6 kür kemoterapi 25 gün radyoterapialdım, saçlarım dökülmedi bu süreç içinde ailem ve arkadaşlarımın desteği çok fazlaydı ne kadar çok sevenim kötü gün dostum varmış özellikle eşim ablam, oğlum ve ağbime teşekkür etmek istiyorum. Anneme her şey bittikten sonra söyledik. Maneviyat çok önemli Allah onlardan ve diğer sevenlerimden razı olsun, şimdi iyiyim normal sıkıntıları yaşıyorum ve Allah'a şükrediyorum bana bunu verdiği için; Çünkü bu hastalığı çok kötü yaşayanları gördüm kemoterapi alamayacak kadar kötü olanlar vardı bazı şeyler anlatılmaz yaşanır o yüzden şükrettim dua ettim.. İkilemde kaldığım zamanlar oldu, hangi doktor iyi, hangi hastane, kimi doktor göğsü almıyor, kimi alınacak diyor. Bana göre doğru bir tanedir herkes bir şey söylüyor şimdi bile tatlı ye diyen var yeme diyen.
Kontrol - tedavi öncesi kaygınızı nasıl yeniyorsunuz ?
Gerçeği kabullenerek. Heyecan tabiki oluyor halen kemoterapide takılan kelebekten nefret ediyorum ve her aklıma geldikçe tüylerim diken diken oluyor .Yanınızda sizi seven, size inanan birisi varsa atlatmak daha kolay ben hep eşimle gittim ve kendi kendimi telkin ettim buda geçecek diye..
Tedavi süresinde sizi mutlu eden, unutmadığınız bir anınız var mı?
Kemoterapiyi Hacettepe'de aldım. Bir keresinde küçük oğlumda geldi babası antrenmana götürecekti. Gençlerbirliği'nde on dev adam kulübünde basketbol oynuyordu. Kafeteryada otururken Hacettepe basketbol okulunun yetkilileri oğlumu görmüşler nerde oynadığını sormuşlar babası ile görüşerek kulübe davet etmişler. Oğlum halen Hacettepe'de basketbol oynuyor. Hayatın tesadüflerden ibaret olduğuna her zaman inanmışımdır. Oğlumla ikimizin kaderinde Hacettepe varmış benimki kötü, onunki iyi. Belki ben hastalanmasam oğlum böyle bir fırsatı yakalayamayacaktı. O yüzden her şerde bir hayır vardır derim.
Hayatınızda kanser öncesi ve sonrası nasıl oldu?
Benim açımdan pek bir değişiklik olmadı ben mükemmeliyetçi bir kişiliğe sahibim her şey istediğim gibi olsun isterim yanlış bir huy ama öyle halen devam ediyor önce ben demeyi hiç bilmedim. Dikkat ettiğim en önemli konu kolumun lenfödem olmaması. Ben hala aynı benim olayın o hararetli dönemi geçince her şey eskisi gibi oluyor önemli olan etrafınızdakilerin değişmesi sizi onlar değiştirecek bu hastalığın vehametini bilmediklerinden nasıl olsa geçti sonuçlarda iyi küçük emrahlık yapmaya bağlıyorlar şunuda belirtmeden geçemeyeceğim hakkını ödeyemeyeceğim beni el üstünde tutan beni mutlu eden nazlayan canlarımda var!
Kanserle dans edenlere ve Kanserle Dans ailesine mesajınız var mı?
Öncelikle bu ailenin bir üyesi olduğum için sizleri tanıdığım için çok mutluyum Keşke daha önce tanısaydım. Dansların en güzeli bana göre kalabalık olarak yapılanlardır. Eşli olarak yapılanlardır. Hastalığı yaşayanlardan çok onunla yaşayanlara iş düşüyor. Hasta olan kardeşlerime acizane tavsiyem tedavilerinin dışında kendilerine değer versinler , önce ben demeyi öğrensinler. Dua etsinler inançlarını ve umutlarını kaybetmesinler. Her şey Allah'tan, onlarla yaşayıp onlara bakanlar ise ; Lütfen bu işin şakası yok, destek ve moral çok önemli . Yaşamadan öğrenilmeyecek bir durum . Allah düşmanıma bile vermesin. Nefes aldığımız sürece hayat devam ediyor. Umudumuzu kaybetmeyelim yola devam.
Sizler iyiki varsınız en üzüntülü zamanlarımda hastalığımı paylaşmak beni çok mutlu ediyor tüm arkadaşları çok seviyorum yarın Allah kısmet ederse Eyüp Sultana gideceğim ve hepimize dua edeceğim.. İyi ki varsınız.
Nur Görgülü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder