Ben Pınar ablayı (Asiye ablanın kızı) 2011 yılında tanıdım. Dansımın en zor sürecindeydim. Abbas Güçlü ile Genç Bakış programında kanser tanısı işleniyordu. Bir anda mikrofonu eline alan güzeller güzeli bir melek konuşmaya başladı. Daha ilk dakikada dikkatimi çekmişti. Öyle konuşuyordu ki, aslında konuşmuyor UMUT aşılıyordu, kendimi bana iyi hissettiren o meleği tanımak isterdim. Meğer bana her gün gülen yüzüm diyen ablamın meleğiymiş. Nur içinde yatsın. Ben ömrüm oldukça dans eden yakınlarıma umut olsun diye Pınar ablayı anlatmaya devam edeceğim. Onun gülen yüzü ve samimiyeti çok iyi biliyorum ki iyi gelecek herkese. Şimdi sizi Asiye annemle baş başa bırakıyorum.
Özge
Dayanamadım güzel gamzeli, güzel yürekli Asiye ablam için bir iki satır da ben yazmak istedim. Ankara ailemizin direği istisnasız hepimizin saygı ve sevgi duyduğu büyüğümüz o. Hani diyoruz ya koşulsuz şartsız birbirimizin elinden tutmak, destek olmak hepimiz için bunun en güzel örneğisiniz, seni çok seviyoruz.
Ebru
Pınar ablanın teşhisini nasıl öğrendiniz, neler hissettiniz duyduğunuzda?
Tamamen tesadüf desem yalan olmaz. Sürekli kontrole gittiği kadın doğum doktorunun karnındaki şişliği farketmesi ve hemen tahlil yapmasıyla ortaya çıktı. İlk önce bu kadar ciddi olduğunu düşünmemiştik. 3 gün içinde ciddiyeti ortaya çıktı.
Neler hissettik işte onu anlatmam.. Çok zor.. 10 şiddetinde deprem.
Pınar ablayı tanıdığım kadarıyla özgür düşünceli ve idealist biriymiş. Bu hastalık neleri değiştirdi hayatınızda?
Olumlu neleri değiştirdi tam anlayamadım zaten normalde de çok sosyal bir insandım. Herkesin herşeyiyle ilgilenen, pozitif, çevresindeki olaylarla ilgili bir yapıya sahiptim. Şimdi daha da ilgiliyim çevreme karşı. Özellikle de size karşı.
Olumsuz yönde ise; hayatımız değişti. Kendimizi unuttuk tamamen Pınarıma yoğunlaştık. Hala toparlamış değiliz.
Öncelikle büyük bir şok yaşandı, inanmak istemediler ama kabullendiler çünkü gerçekti. Yakınındakiler moral vermek her şeyin iyi olacağına inanarak desteklerini sürdürdüler.
Bu sürecin en büyük zorluğu neydi sizin için, size ne yardımcı oldu?
Öncelikle Pınarıma anlatıp nasıl karşılayacağını düşündük. Biz henüz kabullenmemiştik ama Pınar o kadar çabuk kabullendi ki o bize teselli vermeye çalıştı.
Yardımcı olmaya gelince sanırım inanç kuvvetli olursa kabullenmek daha kolay oluyor.
Nasıl bi destek gördünüz. Size yardımcı olan kişiler felsefeler olaylar oldumu?
Çevremizde sevilen insanlardık, kimsenin kötülüğünü istemedik. Aile çevresinden birçok kişi destek verdi. 3 sene boyunca yeni dostlar edindik. hiç karşılık beklemeden bize o kadar destek verdiler ki değeri hiçbir şeyle ölçülemez hala dostluğum devam ediyor.
İnanç çok önemli.Çünkü yaradanın varlığına inanıyorsan, her şeyin de O’ndan geldiğini kabul ediyorsan, başka çözüm arayamıyorsun.
Bir de damadımın amcası Prof. Dr Mustafa ARICI. Onun desteğini ömrüm oyunca utamam. Allah razı olsun kendimi özel hissettirdi.
Nasıl geçti anlatmaya kelimeler de yetmez sayfalarda. Allahım hiç bir anneyi çaresiz bırakmasın. Bir annenin yapamıyacağı hiç bir fedakarlık yok. Aklınıza gelebilecek herşey çözüm olacaksa gözünü kırpmadan yaparsın. Hani binbir gece masalındaki filmde annenin yaptığı olay var ya o kadar anlamlı ki.. Kimseyi, hiçbir anneyi o kadar çaresiz bırakmasın.
Kanserle Dans ailemize söylemek istediğin bişey varmı Asiye annem?
Bütün hastaların morallerini bozmamalarını, hepsinin kötü bitmiyeceğini ve sadece hastalıktan kurtulmak için mücadele vermelerini, olumsuz kişileri olayları hayatlarından çıkarmalarını ve özellikle annelere sabırlı ve güçlü olmalarını tavsiye ediyorum.
Burada oluşumun sebebi de insanlara manevi anlamda nasıl destek olabilirime cevap aramak. Beni her zaman arayabilirler. Konuşabiliriz.
Sevgilerimle
Asiye YILMAZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder