Sizlerle 16 eylül 2012 ilk kemoterapi hikayemi paylaşmak istedim.
Lay lay lom oturmuştum kemoterapi koltuğuna. Karşimda 2 teyze vardi. Bana gülen ama bir o kadar da kizim senin ne işin var burada diyen bir yüz ifadesi ile ... Ben henüz bilmiyorum kendi yaşayacaklarımı ve sözüm ona onlara üzülüyordum. Sonunda "ahhh canim senin neyin var" diye sordu teyzelerden biri. Bende ‘2.evre meme ca’ diyebildim. "Geçmiş olsun" dediler... Tabii geçmiş olacaktı ama hikaye yeni başliyordu...Sohbet koyulaştikça ilacin etkilerini bütün vücudumda hissetmeye ve midemde bir şeylerin harekete geçtiğini algilamaya başlamişdim. Damardan tam 5 tüp ilaç almiştim. Ve bu arada hemşire hanim sizin damarlariniz çok ince patliyor demiş ve elimde iğne batirmadiği damar kalmamişti. İlaçlardan biri şu ünlü kirmizi zehir doksororubisin isimli ilaçti...Bu ilaç işiğa duyarliliği nedeni ile alüminyuma sarili gelmişti...Bunlari sonra sonra okudukça ve merak ettikçe öğrendim. Nerde hemen bilmek! Eve dönerken sanki herşey yolundaydı ama aradan 1 gün geçmeden bu ilaç beni duvara vurdu dersem hiç de yalan olmaz. En yakinimizdaki hastanenin acilinde buldum kendimi...Hemen damardan yatiştirici ve B vitamini takviyesi.
Eve döndüğümde yataktaydim. Ruhsuz bir şekilde öyle kala kalmiş ve düşünemiyordum bile... ve yalnizdim...Aradan geçen günler sonrasinda eve bir yardimci bayan geldi. Evet evimin işini yaparken bana da göz kulak oluyordu. Neden diye soruşunuzu duyar gibiyim... Ben 2.evre (t2) invaziv duktal karsinom yani (yayilmaci meme kanseri) tanisi ile meme koruma ameliyati olmuş ve sol koltuk altimdam da tam sentinel lenf nodlamasi (metilen mavisi ile) yapilarak, 11 tane lenfi alinmiş bir dansci olmuştum... Ama birşeyler benim kontrolümü bozmuştu, kendimi biryerlerden atma hissim devam ediyordu. Sonradan gittiğim nörolog sen farkinda değilsin ama depresyona girmiş ve travma geçirmişsin demişti. Bu his beni 3 ay esir aldi.
Bunlar yaşanirken duygulariniz alt-üst oluyor, ben hayatima farkli boyutlar katmaya çaliştim. O dönemlerde okuduğum kitaplarda bana ilaç gibi geldi. Hatta bir tanesi başucu kitabim oldu; "keşkelere takilmayin" tüm dansci arkadaşlarima ve onlarin dansina yardimci olan partnerlerine tavsiyemdir. Değerli ve bir o kadar da gerçekçi bilgiler var...
Evet 6 kür kemoterapi ve 33 kür radyoterapi almiştim...Ailem, arkadaşlarim ve sosyal çevremde tanidiğim yüzlerce kişi (doktor, hemşire, teknisyen, hasta ve hasta yakinlari) bana moral olmuştu. Dansimi kendime aşiladiğim moral ve sabir ile şölene çevirdim.
Hepinize sağlikli ve mutluluk dolu danslar dilerim...
Zambak Kan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder