2 Ağustos 2013 Cuma

İçimizden Biri Pınar Topul --Röpörtaj: Özge Arpaguş

Benim bu süreçte en candan yol arkadaşım annemdi. Sevincim, kederim, nazım bir tek anneme geçti. Hep merak ederdim; annemin yüreğindeki kanserle dans sürecimiz nasıldı diye. Şimdi bir annenin gözünden okuyacaksınız bu dansıSevgili Pınar ablam ve güzeller güzeli kızı Sinemle baş başa bırakıyorum sizi.


Pınar ablacım; kanser teşhisi Sineme nasıl konuldu? Öğrendiğinizde neler hissettiniz?


Küçük  kuzum  sineme  20 ocak 2012 de hodking  lenfoma teşhisi koyuldu. Bacağında başlayan bir şişlikle  doktora götürdüm.  Bacağından biyopsi istendi, parça alındı . 2 gün sonra sonucu elime verdiler: lenfoma  dedi doktor . Bugün ki gibi hatırlıyorum sadece dizime vuruyor bir yandan da doktorun masasının üstüne sürekli elimi sürüyordum . Doktora da bir yandan ‘’ben bunu Sineme nasıl söylerim, bunun tedavisi varmı’’ diye defalarca soruyordum. Dünyam başıma yıkılıdı. Küçük  kaızıma  gözlerinin içine bakmaya kıyamadığım kızıma kanser teşhisi konulmuştu. Ailemde  kanser tedavisi olan kişiler vardı  ama evlat başkaydı. Sinemde hissettiğimi asla kimsede hissetmedim. Bir  anda her şey önemini yitird.  Tek amacım Sinemi bu hastalıktan kurtarmaktı  ve her şeyimle onun yanında olmaktı ve öyle de oldu bir sene boyunca hayatımı sineme adadım .


Bu hastalığın olumlu ve olumsuz ne gibi etkileri oldu hayatınızda?

Bu hastalık hayatımızda çok şeyi değiştirdi; beslenme alışkanlıklarımızı yaşam tarzımızı. Enfeksiyona önceden bu kadar dikkat etmedik, şimdi ise en çok dikkat ettiğimiz şeyler arasında ilk sırada.

Ailenin birbirine daha fazla bağlanmasını sağladı. Herşeyimizle birbirimize destek olmaya çalıştık. Zaman zaman Sinem bize moral verdi diyebilirim. Çünkü çok pozitif bir çocuk Sinem. Arada patlamalar yaşasa da en büyük moral kaynağımız Sinemdi.

Bu hastalığın başında Sineme dedimki :  Bu bir rüya, gelip geçecek her şey ve biz bu masalın sonunu güzel bitireceğiz…

Ve ilk gün  sinemle birbirimize söz verdik . Tedavi bittiğinde  fakültenin koridorunda halay çekecektik.  Anne gülerler bize dedi. Dedim kızım gülsünler. Biz halay çekerek hastaneden çıkacağız. Ve öylede yaptık. İkimiz  omuz omuza halay çektik. En mutlu günümüzdü.



Hem uzak hem yakın çevreniz nasıl tekti verdi Pınar abla?

Hastalık  duyulduğunda  yavaş yavaş tepkiler  ve ziyaretçiler gelmeye başlamıştı. Kimi ‘’gençtir  yener  bişey olmaz  neden üzüyorsun kendini’’ derken, kimi de ‘’ah ah vah vah saçları da dökülecek’’  gibi saçma sapan sözler söylediler. Ama kimileri de vardı ki yanımızda  hastalığın adını bile anmıyorlardı. Soru bile soramıyorlardı.

Sinemin yakınındaki en büyük destekçisi  ilk başta tabii ki ben
J Sonra  ablası, erkek arkadaşı Turgay (asla hakkını ödeyemem), kuzeni ve teyzeleriydi. Ne zaman istese ablası işten çıkıp yanına geliyordu .

Uzaktaki destekçisi  ise  benim  manevi kızım  Sinemin de can dostu Bahanurdu. Bahanur  annesinin peruğunu bile sineme getirmişti (annesini 2 sene evvel mide kanserinden kaybetti.)

Yani kısacası  moral bozanlar varken  moral verenler de  vardı . Akıl verenlerde şöyle yap böyle yapma  şunu yedir bunu içir. Ben  sadece doktorun dediğini yaptım. Şükürler olsun Allahın yardımıyla da bugüne geldik.


Bu sürecin en büyük zorluğu neydi sizin için ablacım?

 Kızımın çektiği  ağrılara derman olamamaktı ilk olarak. Geceler boyunca ağrı çekti kemikleri çok fazla ağrıyordu, sabaha kadar  ovuyordum. Aslında geçmediğini biliyordum ama sanki iyi gelecekmiş gibi geliyordu. Annelik işte… Sürekli soruyodum kızım ağrıyormu geçtimi. Sinem de ben daha fazla üzülmeyeyim diye  biraz daha iyi anne diyordu. Kuzum ya
L

İkinci zorluğu ise saçlarının dökülmesiydi. Sinemin saçları beline kadardı. Doktor bir zaman sonra saçlarını kestirmemiz gerekiyor dediğinde  ben saçımı kestirmem diye  ağlamıştı. İlaç almaya başladıktan sonra  saçları  dökülmeye başladı . Koltuğa oturup  kopan saçlarına  baktı ve kendisi  anne dökülüyo  kestirelim dedi. İlk önce 3 numaraya vurdurdum  kendini kötü hissetmesin diye . Sonradan sıfır yaptırdık. O anı asla unutamam. Hayatımın en kötü günüydü diyebilirim. Ama sonra kendiside kelliğin ona çok yakıştığını gördü. Önemli olan saç  kaş  kirpik değil  senin sağlığın, onların hepsi geri gelecek yavrum  dedim . Zamanla O da alıştı bu duruma  ve kelken bile mutlu olmayı makyaj yapmayı süslenip dışarı çıkmayı başardı. Hiçbir zaman benkelim dışarı çıkmam  gibi bir derdi olmadı.



Bu süreçte nasıl bir destek gördünüz. Sineme ve size yardımcı olan kişiler veya felsefeler oldumu?

Asıl desteği birbirmizden aldık. Ama sinemin  doktor desteğine de ihtiyacı olabileceğini düşündüm  ve psikoloğa götürdüm . Yaşadıkları hiç kolay bir süreç değildi  ve doktor  depresan kullanmasını önerdi . Tedavi bitene kadarda kullandı . Şimdi iyiki de kullanmış diyorum. İlaç sayesinde  daha kolay atlattığına inanıyorum .

Bizim en büyük yardımcımız doktorumuz  ve hastane  personeliydi. Hepsine minnettarız. İnanılmaz bir özveriyle  yardımcı oldular her konuda . Bu konuda biraz şanslıydık galiba. Sinem 17 yaşında tedavi gördüğü için fakülte hastanesinin çocuk bölümünde  ilaç aldı. Emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler.



Bu süreci ilk defa bir anne gözüyle dinliyorum, yüreğime dokundun Pınar abla. Pekii kanserle dans ailemize mesajın var mı?


Ben kanserle dans  ailesiyle kızımın hastalığı sırasında tanıştım. Onlarla herşeyimi paylaştım . Yeri geldi kimseye  anlatamadıklarımı  kanserle dansa anlattım . Oradaki insanların beni daha iyi anlayabileceğini gördüm . Desteklerini, moral veren yazılarını,  Sinemden iyi haber beklemelerini hiç unutmayacağım.  Hiç tanımadığım insanların bana yazdıklarını okurken  ağladım. Onlarla dost oldum. Başta Esra ve Ebru olmak  üzere, Hakan bey, Ziynet, Sevda , Sema , Özgeciğim sen, Sezer , Nezih  ve daha ismini sayamadığım  bir sürü insanın hayatımda çok büyük yerleri var. Bilmediğim okadar  çok  şey varmışki kanser konusunda, hepsini kanserle dansta öğrendim. Bana ve kızıma destek olan  kanserle dans aileme sonsuz teşekkürler. Biz  bitirdik dans etmeyi  ama şimdi dans edenlerin yanındayım ve her zaman olacağım. Kocaman bir ailem var  sizleri iyiki tanıdım. SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM… 
                 
Sevgilerimle

Pınar Çomar

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder